Trubadur og øymann

Oddvar Folkedal (70) kjem frå øygruppa Batalden, men bur no i Florø. Men øymann er han framleis.

- Eg held meg i øyane så sant eg har sjanse og noko å gjera, for eg vil ikkje sitja i streslessen.

Likte sprengingsarbeidet

Karen med det gode smilet og glimtet i auga er eigentleg lærar, men har drive både som islandsfiskar, laboratoriearbeidar på Hydro, bonde og med prengingsarbeid.

- Det er jo greitt å kunne bora eit hol i ein stein og partera den viss du blir galen på steinen. Slikt kan du ikkje gjera i skulen. Der må du ta det pent.

Folkedal fortel folk på øyane i Flora lever som dei fleste andre i dag, men sjølv om det var trongare kår tidlegare, lei dei ikkje noko naud.

- Ein hadde ein liten jordlapp og dreiv med fiske, så det var ikkje snakk om å svelta i hel.

Menneske frå øyane har vorte rekna som sindige folk. Folkedal har ei forklaring

- Viss du såg fiskarar frå øyane i Florø så var det jo den dagen dei var i byen. Så då gjekk då gjekk dei roleg rundt å snakka med folk. Dei såg kanskje ikkje ut som arbeidskarar, men dei var nok det.

Spela opp til dans på ishuset

I tillegg til ei allsidig yrkeskarriere, har Folkedal spela mykje opp til dans rundt om.

- Eg kjøpte det fyrste trekkspelet då eg gjekk på gymnaset. Det me spelte mykje då var såkalla Evergreens, og det var temmeleg amerikanisert. Men det passa ikkje på øyane, så då me kom tilbake dit, gjekk me over til polka og vals.

Han fortel om livlege festar på øyane i sin ungdom.

- I Batalden hadde me ein betongbygning som vart kalla ishuset for det haddde vore kjølelager før krigen. Der var det mykje betongtøv om gjorde at trekksspela vart ustemte, men me trong ikkje forsterkar ettersom gjenklangen i betongen var svært god. Så stemninga var stor